اسفند 93

دختر خوب و قشنگم

ميدونم اينقدر با فهم و كمال هستي كه بعضي ها رو دچار استرس ميكني و واسه همين ميخوان نظرشونو بهت تحميل كنند و دارن روت كار ميكنن. عزيزم مهم نيست اين روزها هم ميگذره. مهم اينه كه من خيلي دوستت دارم و به اين ايمان دارم كه تو هم خيلي منو دوست داري و اينو از بازي ها و باهم بودنامون احساس ميكنم.

قشنگ مادر، اينقدر قشنگ نقاشي ميكني كه حرف نداره . بعضي از نقاشي هاي دفتر نقاشيتو ميذارم توي وبلاگت كه يادگاري بمونه.

ادمك هاي خندان گريان و غمگين رو به دقت ميشناسي و ميتوني نقاشي كني.

عكس مامان پريسا ، خاله پريچهر بابائي مامان جون فرح رو ميكشي.

اينم از نقاشي هاي قشنگت كه تازه بعضي هاشون دامن دارن بعضي هاشو لباساشو دكمه داره.

نميدونم چي شده كجا چه اتفاقي افتاده كه هر به چند وقتي خواب هاپو ميبيني كه يكي هاپو شده شبا از خواب با گريه بيدار ميشي ميگي يكي هاپو شده ميترسي ميلرزي. ميگي مامان بغلم كن. منم محكم بغلت ميكنم و ميبوسمت عزيزم.

چه جالبند افرادي كه با تصور و نيت خودشون در مورد ديگران قضاوت ميكنن. اين نيز بگذرد.....

دختر عزيزم

خيلي بامزه ميشدي وقتي وقتي لباس هاي عيدتو واست ميپوشوندم چه ذوقي ميكردي!چه تشكري ميكردي عشقم. چقدر بهت ميومدن. يه سري لباسات هم بودن كه انگار نيم تنه بودن كوچيك و كوتاه. مثلا لباس بودن.

خدارو شكر نيازي نيست تا بخواي لباس كوتاه و كوچيك رو بپوشي جيگر مادر.راستي از چهارشنبه سوري ننوشتم كه چقد خوش گذشت.

با عمو حسين و خونواده آقاجون اينا رفته بوديم بام شهر . البته بعد اميررضا هم بهمون پيوست. چه خبر بووووود.

چقدر سرو صدا بود. هم برات جالب بود هم اينكه فقط بغل خودم بودي. دوست نداشتي بياي رو زمين.

ميگفتي آتيش بازي.

اينم از بعضي از عكساش

اين آتيشاااا برات هيجان انگيز بود ولي درعين حال ازشون يه جواريي ميترسيدي فكر ميكردي كه هر لحظه ميان و تورو ميخورن جيگرم.

واسه همين هر از چند گاهي برميگشتي ببيني جلوتر اومدن يا نه؟؟!!!

تو بغل عمو حسين و امين ، كلي از رو آتيش پريدي.عزيز من...

يادم رفت از بالونمون عكس بگيرم. ولي اين گوشه عكس يه كمي پيداست.

اينجا عموحسين از كلكل بين تو با بابا ابوالفضل خنده اش گرفته بود.